Osioł nubijski

W stanie dzikim zamieszkuje obszary pustynne i półpustynne. Liczebność obu podgatunków szacuje się na ok. 200 osobników. Znane są dwa podgatunki współcześnie żyjące, oba krytycznie zagrożone:

• osioł somalijski (E. a. somalicus) – wysokość w kłębie 1,4 m waga do 275 kg, z prążkowaniem na kończynach (czarne pręgi na jasnoszarym tle), występuje na Półwyspie Somalijskim i w Etiopii.
• osioł nubijski (E. a. africanus) – wysokość w kłębie do 1,2 m, z ciemnym krzyżem na kłębie, występuje w Egipcie i Sudanie.

Trzeci, wymarły podgatunek E. a. atlanticus żył w Afryce północnej. W Polskim nazewnictwie ssaków świata osła nubijskiego przedstawiono jako podgatunek osła domowego (Equus asinus).

Osioł nubijski ma bardzo niskie wymagania pokarmowe, dobrze znosi warunki terenów górzystych, jest bardzo wytrzymały na brak wody. Dzikie osły żyją w stadach (10–15 osobników) przewodzonych przez najbardziej doświadczoną oślicę.

Badania mtDNA wskazują na bardzo bliskie pokrewieństwo osła domowego z osłem somalijskim.