Nornica ruda (Clethrionomys glareolus) – gatunek ssaka z podrodziny karczowników (Arvicolinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Długość ciała (bez ogona) 80–135 mm, długość ogona 32–72 mm; masa ciała 16–21 g. Jeden z drobniejszych gryzoni nornikowatych występujących w Polsce. Średniej wielkości, o wydłużonym ciele i średnim, słabo owłosionym ogonie, pokrytym pierścieniowatymi łuskami. Oczy duże, pyszczek lekko zaostrzony z wąsami, uszy duże szerokie, zaokrąglone, cienkie. Nozdrza różowawe, nieowłosione. Charakteryzuje się szarym ubarwieniem sierści futerka grzbietowej strony ciała z odcieniem rudawym, często mocno zaznaczonym. Boki i brzuszna strona ciała jest szara, a ogon zwierzęcia jest dwubarwny.
Nornica ruda występuje w zachodniej Europie od wybrzeża Oceanu Atlantyckiego na wschód do rzeki Jenisej, północna granica wyznaczona przez arktyczną tundrę i południowa granica często pokrywa się z pasmami górskimi: Pirenejami, Alpami, Apeninami i Starą Płaniną w południowej Europie, Górami Pontyjskimi w Anatolii oraz Ałtajem i Sajanach w środkowej Azji; gatunek rozpowszechniony na wyspach u wybrzeży Oceanu Atlantyckiego i Morza Bałtyckiego. Introdukowany w południowo-zachodniej Irlandii.
Nornice rude pojawiają się szczególnie licznie po latach największego, masowego obradzania drzew. Łatwe i nieograniczone zdobywanie pokarmu sprawia, że nornice rozmnażają się również zimą, co doprowadza do bardzo dużych zagęszczeń populacji wiosną i latem. Takie masowe pojawianie się gryzoni trwa jedynie jeden sezon, a w kolejnych latach, o niewielkim owocowaniu drzew, liczebność nornic maleje.
Może być nosicielem hantawirusa wywołującego u ludzi gorączkę krwotoczną z zespołem nerkowym.
