Mroczek brunatny (Eptesicus fuscus) – gatunek ssaka z podrodziny mroczków (Vespertilioninae) w obrębie rodziny mroczkowatych (Vespertilionidae).
Długość ciała (bez ogona) 53–82 mm, długość ogona 34–56 mm, długość ucha 10–20 mm, długość tylnej stopy 8–14 mm, długość przedramienia 39–54 mm; masa ciała 11–23 g. Wzór zębowy: I C P M = 32. Kariotyp wynosi 2n = 50 i FN = 48 z akrocentrycznymi autosomami i chromosomem Y oraz submetacentrycznym chromosomem X.
Mroczek brunatny występuje w Ameryce zamieszkując w zależności od podgatunku:
Mroczki brunatne dawniej żyły w lasach. Stopniowo przyzwyczajały się do obecności ludzi i dziś spędzają najczęściej lato w pobliżu ich siedzib. Sypiają najczęściej na strychach domów, lub w stodołach, choć również obecnie część z nich wykorzystuje kryjówki naturalne, głównie dziuple drzew.
Śpiące mroczki trzymają się podłoża nogami, w pozycji głową w dół. Niekiedy wiszą samotnie, kiedy indziej w niewielkich skupieniach. W ciągu dnia mogą zawieszać się na korze drzew lub, w regionach pustynnych, na wielkich kaktusach saguaro. Zimą spotkać je można w opuszczonych sztolniach lub tunelach.
Nietoperze te odpoczywają w ciemnych, chłodnych i niezbyt wilgotnych miejscach. Nie lubią mrozów ani temperatur przekraczających 33 °C.
Pokarm mroczka brunatnego składa się wyłącznie z owadów, chwytanych niemal wyłącznie w powietrzu.