Szczuroskoczek białostopy (Dipodomys ordii) – gatunek ssaka podrodziny szczuroskoczków (Dipodomyinae) w obrębie rodziny karłomyszowatych (Heteromyidae) występujący w zachodniej Ameryce Północnej.
Długość ciała (bez ogona) 75–152 mm, długość ogona średnio 128 mm, długość ucha średnio 12 mm, długość tylnej stopy średnio 39 mm; masa ciała średnio 52 g. Samce są nieco większe i cięższe od samic. Futro płowe, z licznymi czarnymi włosami. Długi ogon jest ciemny, po obu jego bokach biegną jasne pasy. Na końcu znajduje się kępka dłuższych włosów. Na stopach, biodrach i wokół oczu białe plamki.
Szczuroskoczek białostopy występuje w zależności od podgatunku:.mw-parser-output.uklad-wielokolumnowy dl,.mw-parser-output.uklad-wielokolumnowy ol,.mw-parser-output.uklad-wielokolumnowy ul{margin-top:0}
Najchętniej żyje na piaszczystym podłożu pokrytym rzadką roślinnością.
Prowadzą nocny, samotny tryb życia. Poza sezonem rozrodczym nie tolerują innych osobników swego gatunku. Dnie spędzają w norach wykopanych za pomocą tylnych łap. Poruszają się w dwojaki sposób – chodzą na czterech łapach, lub skaczą na tylnych, podobnie jak kangury (potrafią jednym skokiem przebyć odległość do 2 m). Mają wyostrzone zmysły węchu i słuchu, dobrze także widzą w nocy. Żywią się głównie ziarnem, potrafią transportować jedzenie do nory w workach policzkowych. Latem dietę uzupełniają świerszczami i ćmami. Piją bardzo rzadko, wodę czerpią głównie z pożywienia.
Zwierzęta rozmnażają się zazwyczaj wiosną i jesienią, dokładny czas zależy od dostępności pożywienia. Ciąża trwa około miesiąca, młode już po dwóch miesiącach osiągają dojrzałość płciową.
Szczuroskoczek białostopy należy do najbardziej rozpowszechnionych szczuroskoczków. Jego populacja jest liczna, poza zachodnią Kanadą, gdzie liczba osobników wyraźnie spada. Przed naturalnymi wrogami zwierzę broni się ucieczką. Potrafi także za pomocą tylnych nóg sypnąć drapieżnikowi piaskiem w oczy.
