Zając amerykański (Lepus americanus) – gatunek ssaka z rodziny zającowatych (Leporidae).
Długość ciała (bez ogona) 360–520 mm, długość ogona 25–55 mm, długość ucha 60–70 mm, długość tylnej stopy 112–150 mm; masa ciała 1,1–1,6 kg. Ubarwienie latem rdzawo lub szaro-brązowe, ciemniejsze wzdłuż grzbietu, brzuch biały, zimą białe z czarnymi końcami uszu. Uszy są krótsze niż u innych zajęcy. Samice są trochę większe od samców.
Zając amerykański występuje w Ameryce Północnej zamieszkując w zależności od podgatunku:
Zając amerykański z nieznanego podgatunku został introdukowany na wyspy Kodiak (Alaska) i Anticosti (Quebec, Kanada).
Jego siedliskiem są otwarte przestrzenie, bagna, zarośla wzdłuż rzek i rowy. Prowadzą samotniczy tryb życia, ale w dużym zagęszczeniu. Aktywne głównie w nocy, nie zapadają w sen zimowy. Mają dobry słuch. Potrafią pływać – obserwowano przypadki przepływania małych zbiorników wodnych oraz ucieczki do wody przed drapieżnikami. Żyją do 5 lat, ale w warunkach naturalnych większość osobników ginie w pierwszym roku życia. Zające amerykańskie są zwierzętami roślinożernymi, zaobserwowano również padlinożerność
Samica może urodzić w ciągu roku do czterech miotów złożonych z 2–8 młodych, które rodzą się w pełni owłosione i zdolne do samodzielnego poruszania się. Samica opiekuje się nimi przez 4 tygodnie.
Zające amerykańskie wykorzystują w walce z drapieżnikami kamuflaż i ucieczkę. Występują licznie w całym zasięgu występowania, a ze względu na dużą płodność nie są uważane za gatunek zagrożony wyginięciem.
Zając amerykański nie jest objęty konwencją waszyngtońską CITES. W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii LC (niskiego ryzyka).
Stanowią pokarm wielu drapieżników. Czasem niszczą drzewa.
