Płetwal antarktyczny (Balaenoptera bonaerensis) – gatunek ssaka morskiego z rodziny płetwalowatych (Balaenopteridae).
Długość ciała 840–1020 cm; masa ciała 6800–11000 kg. Występuje dymorfizm płciowy – dorosłe samice płetwala antarktycznego mogą być do 100 cm dłuższe od dorosłych samców. Średnia długość dojrzałych płciowo samic i samców wynosi odpowiednio 900 cm i 840 cm. Noworodki osiągają długość ciała około 280 cm przy ciężarze 455 kg. Podobny do, nieco mniejszego od niego, płetwala karłowatego. Grzbiet ciemnoszary, brzuch jasny. Od płetwala karłowatego odróżnia go brak białej plamy na płetwach, a także nieco większa czaszka.
Płetwal antarktyczny występuje na półkuli południowej, od wód tropikalnych (7° szerokości geograficznej południowej) do krawędzi paku lodowego (65° szerokości geograficznej południowej) wokół kontynentu antarktycznego i w obrębie paku lodowego; jeden zapis u wybrzeży Surinamu (4° szerokości geograficznej północnej) na półkuli północnej.
Mogą żyć samotnie, ale zazwyczaj tworzą grupy składające się z 2–4 osobników. Pływają dość szybko – osiągają prędkość 20 km/h. Zazwyczaj na powierzchnię wody wypływają co 2–6 minut, by zaczerpnąć 5-8 oddechów, mogą jednak przebywać pod wodą do 20 minut. Żywią się krylem, zwłaszcza krylem antarktycznym. W ich żołądkach znajdowano także kryle z gatunków Euphasia frigida i Thysanoessa macrura. Zwyczaje żywieniowe odróżniają je od żywiących się rybami płetwali karłowatych. Pożywiają się zazwyczaj wczesnym rankiem i późnym wieczorem.
Niewiele wiadomo o zwyczajach rozrodczych tych waleni. Rozmnażają się w lecie. Samica po 10-miesięcznej ciąży rodzi jedno młode, które karmi mlekiem przez 3–6 miesięcy. Samce nie biorą udziału w wychowaniu potomstwa. Młode opuszcza matkę w wieku 2 lat, dojrzałość płciową osiąga w wieku 7 lat. Najstarszy znany osobnik żył 73 lata.
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii NT (ang. near threatened „bliski zagrożenia”). Głównym naturalnym wrogiem tych zwierząt jest orka. Często poławiane są także przez japońskich wielorybników. Dane dotyczące liczebności gatunku nie są znane, jednak prawdopodobnie spadła ona znacznie pod koniec XX wieku.
