Płetwal zwyczajny

• B. physalus physalus – płetwal zwyczajny – zachodnia część północnego Oceanu Atlantyckiego od wschodniego wybrzeża Stanów Zjednoczonych zwykle od około 30°N (z tendencją do opadania na południe do Zatoki Meksykańskiej) do krawędzi lodu na Morzu Labradorskim około 70°N i na wschodniej części północnego Oceanu Atlantyckiego od ok. 30°N wokół Wysp Kanaryjskich do około 80°N na Morzu Barentsa i Oceanie Arktycznym oraz na Morzu Śródziemnym.
• B. physalus patachonica – Ocean Południowy od około 35°S do około 55°S lub dalej na południe i do równika wzdłuż pacyficznego wybrzeża Ameryki Południowej.
• B. physalus quoyi – płetwal południowy – Ocean Południowy między około 20°S a około 80°S.
• B. physalus velifera – od Zatoki Kalifornijskiej, wzdłuż zachodniego wybrzeża Stanów Zjednoczonych i Kolumbii Brytyjskiej w Kanadzie do Zatoki Alaska i wzdłuż Aleutów, na Morzu Beringa i Morzu Czukockim do około 70°N i na północ do Hawajów.

Niekiedy finwale wpływają na wody Bałtyku. Obserwacje takie odnotowano w 1930 roku, oraz w sierpniu 2007 w Zatoce Gdańskiej. W latach 50. XX w. u brzegów Wyspy Sobieszewskiej wyłowiono z wody czaszkę tego ssaka, a 21 sierpnia 2015 znaleziono martwego płetwala zwyczajnego przy plaży w Stegnie, po czym przetransportowano go na Hel, a 25 sierpnia wydobyto z wody i rozpoczęto sekcję zwłok i badania w celach naukowych.