Szczudłak białobrewy (Himantopus himantopus mexicanus) – podgatunek szczudłaka zwyczajnego, średniej wielkości ptaka z rodziny szczudłonogów (Recurvirostridae). W wielu źródłach jest opisywany jako osobny gatunek. Zamieszkuje Amerykę Północną i Południową. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Długość ciała do 41 cm. Posiada długie, różowe lub czerwone nogi i szydłowaty czarny dziób. Samiec ma błyszczący wierzch ciała z białymi plamami u podstawy dzioba nad okiem. Samice mają brunatną górną część ciała. Młode ptaki mają skrzydła brązowe.
Występuje na rozległych obszarach Ameryki Północnej i Południowej – od zachodnich i południowych USA przez Amerykę Środkową (w tym Karaiby) po Ekwador, Peru i północno-wschodnią Brazylię); ponadto na wyspach Galapagos i Hawajach. Północne populacje są wędrowne. W ujęciu systematycznym obejmującym podgatunek melanurus zasięg rozciąga się dalej na południe po Chile i Argentynę.
Występuje blisko bagien, łąk, wybrzeży i na innych terenach blisko zbiorników wodnych.
Gatunek głównie drapieżny, odżywia się bezkręgowcami wodnymi, skorupiakami, nasionami, małymi rybkami i okazjonalnie motylami.
Gniazdo to zagłębienie w ziemi wyścielone trawą, do którego samica składa od 3 do 4 żółtozielonych jaj i je wysiaduje.
Od 2014 roku szczudłak białobrewy traktowany jest przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody (IUCN) jako podgatunek szczudłaka zwyczajnego, który klasyfikowany jest jako gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern). Przed połączeniem tych taksonów IUCN klasyfikowała szczudłaka białobrewego (z melanurus jako podgatunkiem) jako gatunek najmniejszej troski, a trend jego liczebności uznawała za stabilny.
