Arasari obrożny (Pteroglossus torquatus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny tukanowatych (Ramphastidae), występujący w Ameryce Centralnej i Południowej od południowego Meksyku po Kolumbię i Wenezuelę (w szerszym ujęciu systematycznym dalej na południe po Ekwador).
Dz
DzienneWs
WszystkożerneWszystkożerność – sposób odżywiania się polegający na braku specjalizacji pokarmowej i – w konsekwencji – odżywianiu się różnorodnym pok...
Na
NadrzewneZo
ZoochoriaLą
LądoweJajorodność – najbardziej rozpowszechniona forma rozrodu płciowego zwierząt, polegająca na rozwoju zarodkowym w jaju wydalonym z organizmu matk...
Ho
HodowlaneZw
Zwierzęta monogamiiMonogamia – najbardziej rozpowszechniony typ związku małżeńskiego, w którym jedna osoba związana jest trwale z jednym partnerem. Monogamicznos...
Sp
SpołeczneNi
Nie migrująceC
zacznij od...Ptak o masie ok. 230 g i długości ciała ok. 40 cm. Pióra na grzbiecie czarne, połyskujące na zielono. Pierś i szyja białawe, nasada ogona czerwona. Dziób biało-czerwono-czarny, na jego końcu znajdują się przypominające zęby wyrostki. Oczy żółte, skóra wokół nich czerwona. Samice można odróżnić od samców po mniejszym dziobie.
Obecnie zwykle wyróżnia się 3 podgatunki P. torquatus:
Część systematyków nadal wlicza do tego gatunku 3 kolejne taksony przez innych podnoszone obecnie do rangi gatunku:
Arasari obrożne żyją w lasach, w stadach składających się z 6–15 osobników. Są wszystkożerne – żywią się owocami, orzechami, owadami, a także jajami i pisklętami innych ptaków. Udomowione osobniki chętnie jedzą karmę dla psów.
Arasari obrożne są monogamiczne, łączą się w pary na całe życie. Rozmnażają się raz w roku, od stycznia do maja. Samica składa w dziupli drzewa ok. 3 jaj, z których po ok. 16 dniach wykluwają się nagie i ślepe pisklęta. Młodymi zazwyczaj opiekuje się 5–6 ptaków – rodzice oraz potomstwo z poprzedniego miotu. Po sześciu tygodniach pisklęta wychodzą z gniazda, ale są jeszcze przez pewien czas karmione przez rodziców. Nie wiadomo, kiedy arasari obrożne uzyskują dojrzałość płciową, przypuszcza się, że tak jak u spokrewnionych z nimi gatunków dzieje się to w wieku 3–4 lat. Ptaki te mogą żyć 20 lat.
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje arasari obrożnego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern). Trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy ze względu na niszczenie siedlisk i polowania. Ptaki te są pospolite lub dość pospolite na terenach swojego występowania. Największymi naturalnymi wrogami, zwłaszcza dla młodych, są ptaki z rodzaju Micrastur oraz białostrząb duży.
Trzy sporne taksony (P. (t.) frantzii, P. (t.) sanguineus i P. (t.) erythropygius) IUCN traktuje jako osobne gatunki, zalicza je do kategorii najmniejszej troski (LC), a trend liczebności ich populacji uznaje za spadkowy.
