Nocolot szary (Nyctibius griseus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny nocolotów (Nyctibiidae), występujący w Ameryce Centralnej, Ameryce Południowej aż po północną Argentynę i Urugwaj, oraz na Trynidadzie i Tobago. Nie jest zagrożony.
Nocolot szary ma bardzo krótkie nogi i długi, czasami równy połowie długości ciała ogon. Jego brązowoszare, wyraźnie plamkowane i kreskowane upierzenie czyni go niemal niewidocznym wśród obrośniętych porostami gałęzi.
Czasem uznawany za jeden gatunek z nocolotem północnym (Nyctibius jamaicensis), który wygląda niemal identycznie, ale wyraźnie różni się głosem. Obecnie wyróżnia się dwa podgatunki N. griseus:
Obrzeża lasów, niezbyt gęste lasy, pola uprawne porośnięte pojedynczymi drzewami.
Aktywny nocą, podczas której poluje na drobne zwierzęta. Dzień spędza podobnie jak sowy, siedząc na pniu sztywno wyprostowany na pieńku lub na złamanej gałęzi, z dziobem i głową skierowanymi ku górze, próbując upodobnić się do kawałka drzewa. Zaniepokojony nocolot przyjmuje pionową postawę ciała i zamiera w bezruchu lub próbuje nastraszyć napastnika, strosząc pióra, szeroko otwierając oczy i dziób.
Żywi się owadami, których wypatruje w nocy ze stanowiska na drzewie, po czym wraca do niego, by spokojnie zjeść swoją zdobycz.
Samica składa 1 jajo zazwyczaj na szczycie pnia złamanego drzewa. Oboje rodzice wysiadują jajo, a później karmią pisklę. Młody ptak wylatuje z gniazda po około 44 dniach od wyklucia.
Przez IUCN nocolot szary klasyfikowany jest jako gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern). W 2019 roku organizacja Partners in Flight szacowała, że liczebność światowej populacji mieści się w przedziale 0,5–5,0 milionów dorosłych osobników. Globalny trend liczebności oceniany jest jako lekko spadkowy ze względu na niszczenie siedlisk.