Majkong krabożerny, majkong, lis krabojad (Cerdocyon thous) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych. Jedyny przedstawiciel rodzaju majkong (Cerdocyon). Jest łatwy do oswojenia i hodowli, ale jego futro nie jest tak cenione jak futra innych psów.
No
NocneNocny tryb życia – pojęcie określające zachowanie zwierząt, które śpią w ciągu dnia, zaś okresem ich największej aktywności jest noc. P...
Zm
ZmierzchoweWs
WszystkożerneWszystkożerność – sposób odżywiania się polegający na braku specjalizacji pokarmowej i – w konsekwencji – odżywianiu się różnorodnym pok...
Mi
MięsożerneZw
Zwierzęta owadożerneEntomofag, owadożerca – zwierzę lub rzadziej roślina odżywiające się owadami – zarówno larwami, poczwarkami, jak i dorosłymi owadami. Entomo...
Lą
LądoweKo
KopalneNora – podziemna kryjówka zwierzęca, jama mająca zaspokoić elementarną potrzebę schronienia, będącą biologicznie ukształtowanym warunkiem ...
Te
TerytorialneTerytorium – obszar zajmowany wyłącznie przez jedno zwierzę lub grupę zwierząt. Własne terytorium zwiększa szanse przeżycia osobnika, gdyż z...
Ży
ŻyworodneŻyworodność, żyworództwo, wiwiparia – rodzaj reprodukcji polegający na tym, że komórki jajowe zapładniane są w obrębie dróg rodnych sami...
Zw
Zwierzęta monogamiiMonogamia – najbardziej rozpowszechniony typ związku małżeńskiego, w którym jedna osoba związana jest trwale z jednym partnerem. Monogamicznos...
Sp
SpołeczneNi
Nie migrująceC
zacznij od...Długość ciała 57–77,5 cm, długość ogona 22–41 cm; masa ciała 4,5–5,8 kg. Sierść krótka i gęsta. Prezentuje ubarwienie zmienne od szaro-brązowego z żółtym nalotem poprzez bardziej blade, popielato nakrapiane, aż po ciemno szare. Wzdłuż grzbietu biegnie czarna pręga, ogon ciemniejszy z czarnym nalotem na końcu. Gęsto owłosiony ogon często trzyma wyżej uniesiony.
Żyje w rzadkich lasach i na stepach Ameryki Południowej, zamieszkując w zależności od podgatunków:
Zamieszkuje sawanny i zalesione obszary (Eisenberg, 1999) takie jak kolczaste zarośla krzewiaste, widne lasy (np. caatinga), pół otwarte sawanny np. llanos (Wenezuela). Najczęściej w porze deszczowej pojawia się w wyżynnych partiach swego zasięgu, zaś podczas pory suchej przenosi się w niższe tereny (Nowak, 1999).
Majkong tworzy monogamiczne pary, albo niewielkie grupy, które polują indywidualnie, a podczas sezonu rozrodczego parami. Zagęszczenie populacji przedstawia się następująco: jedni badacze wskazują rozmieszczenie jednego osobnika na 4 km². Berta (1982) wskazuje na zagęszczenie zmieniające się od 0,6 do 0,9 km² na jednego osobnika. Podczas pory suchej zauważono większy terytorializm, podczas pory deszczowej, kiedy jest więcej pokarmu poszczególne obszary terytorium mogą się na siebie nakładać (Nowak, 1999). Kryjówki i legowiska często są zakładane w krzakach, bądź w gęstej trawie, te nory mają kilka wejść.
Rozród majkonga, jako zwierzęcia tropikalnego, nie jest uzależniony od pór roku; odbywa się dwukrotnie w ciągu roku. Dojrzałość płciową majkong uzyskuje po 9 miesiącach, a jej przejawem jest terytorialne oddawanie moczu (Berta, 1982; Mendel, 1988).
Jest tzw. oportunistą pokarmowym ponieważ żywi się rozmaitym pokarmem. Żywi się skorupiakami, owadami, jaszczurkami, krabami, padliną, owocami i jajami żółwi. Spożywany pokarm jest różnorodny i często dieta jest różna w różnych badaniach, co może sugerować sezonowość pokarmową i pokarmową zmienność geograficzną. Podczas pory deszczowej dieta zawiera więcej krabów i skorupiaków, podczas pory suchej więcej owadów (Berta, 1982). Majkong przyczynia się do regulacji gryzoni i szkodliwych owadów.
Mimo że futro ma małą wartość, zwierzę często jest zabijane przez miejscowych, choć nie ma jednoznacznych dowodów, że może atakować zwierzęta gospodarskie. Gatunek obecnie nie jest chroniony, mimo to kurczenie się jego siedlisk poprzez działalność rolniczą oraz coraz większa liczba zdziczałych psów może stanowić pewne zagrożenie dla liczebności gatunku.
W konwencji waszyngtońskiej (CITES) spisany jako niezagrożony wymarciem - Appendix II (CITES, 2000). W przypadku IUCN, zwierzę jest wpisane w kategorii "Least Concern" czyli "najmniejszej troski" (Canid Specialist Group, 1998).
