Dzwoniec zwyczajny, dzwoniec (Chloris chloris) – gatunek małego ptaka z rodziny łuszczakowatych (Fringillidae)
Wielkości wróbla. Upierzenie oliwkowozielone na wierzchu ciała, a zielonożółte na spodzie. Boki głowy szare. Ogon krótki, wyraźnie rozwidlony, czarny na końcu, a żółty u nasady. Dziób mocny, stożkowaty, barwy cielistej.
Samiec bardziej żółty od samicy, z większymi żółtymi lusterkami na lotkach i plamami z boku ogona. Samica bledsza i z delikatnym kreskowaniem na grzbiecie. Ptaki młode o upierzeniu ciała kreskowanym i bledszym niż dorosłe, płeć można u nich rozpoznać na podstawie wielkości żółtych plam na skrzydle i ogonie.
Zamieszkuje Europę, północną Afrykę oraz południowo-zachodnią i środkową Azję. Z reguły osiadły, ale część północnych populacji wędrowna – przeloty II–IV i IX–XI. W Polsce średnio liczny lub liczny ptak lęgowy, rozpowszechniony w całym kraju. Introdukowany na Azorach, w północno-wschodniej Argentynie i Urugwaju, w południowej Australii (włącznie z Tasmanią), Nowej Zelandii i na wyspie Chatham.
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje dzwońca za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 (stan w 2021). Liczebność światowej populacji, wstępnie obliczona w oparciu o szacunki organizacji BirdLife International dla Europy z 2015, zawiera się w przedziale 48–74 milionów dorosłych osobników. Globalny trend liczebności populacji uznawany jest za stabilny.
Na terenie Polski dzwoniec jest objęty ścisłą ochroną gatunkową. Na Czerwonej liście ptaków Polski został sklasyfikowany jako gatunek najmniejszej troski (LC). Według szacunków Monitoringu Pospolitych Ptaków Lęgowych (MPPL), w latach 2013–2018 liczebność populacji lęgowej dzwońca na terenie kraju wynosiła 1 100 000 – 1 252 000 par. Krótkoterminowy trend liczebności w latach 2007–2018 oceniany był jako stabilny.
