Mewa południowa, mewa dominikańska (Larus dominicanus) – gatunek dużego ptaka wodnego z rodziny mewowatych (Laridae), zamieszkujący przybrzeżne wody mórz i oceanów, wybrzeża i wyspy półkuli południowej. Nie jest zagrożony.
Wyraźny jedynie dymorfizm wiekowy. Długość ciała ok. 54–65 cm, rozpiętość skrzydeł 128–142 cm, masa ciała 0,9–1,34 kg. Samce są większe od samic. Osobniki dorosłe: biała głowa, korpus i ogon. Z wyjątkiem białych brzegów zewnętrzna strona skrzydeł i grzbiet między nimi czarne. Dziób żółty z czerwoną plamką na jego spodniej części. Osobniki młodociane mają szaro-brązowe, dropiate ubarwienie, czarny dziób.
Zasięg występowania mewy południowej obejmuje: wyspy Antarktyki i Subantarktyki (w tym m.in. Falklandy, Georgię Południową, Sandwich Południowy, Orkady Południowe, Szetlandy Południowe), południowe wybrzeża Afryki (w tym Madagaskaru) i Australii, wybrzeża Ameryki Południowej (na północy aż po Ekwador i południową Brazylię) oraz Nową Zelandię. Jedyny gatunek mew występujący na Półwyspie Antarktycznym i we wschodniej części Antarktydy.
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) nieprzerwanie od 1988 roku uznaje mewę południową za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern). Całkowitą liczebność populacji szacuje się na 3,3–4,3 miliona osobników. Globalny trend liczebności populacji uznawany jest za wzrostowy, choć niektóre populacje mają nieznane trendy liczebności.
