Ocelot tygrysi, kot tygrysi, oncilla (Leopardus tigrinus) – gatunek ssaka z podrodziny kotów (Felinae) w obrębie rodziny kotowatych (Felidae), zamieszkujący Amerykę Środkową i Południową.
Długość ciała (bez ogona) 38–55,6 cm, długość ogona 22,5–42 cm; masa ciała 1,5–3,5 kg; dorosłe samce są nieco większe i cięższe od dorosłych samic. Ten niewielki kot bardzo przypomina margaja, choć jest od niego mniejszy, smuklejszy i ma krótszy ogon. Głowa wąska, duże zaokrąglone uszy. Kolory w zakresie od czerwonożółtego do szarożółtego. Wykazuje też podobieństwo do kotka bengalskiego (Prionailurus bengalensis), od którego różni się deseniem na pysku (brak białych obwódek dookoła oczu) i tym, że ogon zawsze jest paskowany poprzecznie (nie cętkowany).
Ocelot tygrysi występuje w Amerykę Środkowej i Południowej zamieszkując w zależności od podgatunku:
Górskie lasy deszczowe, lasy subtropikalne, suche lasy liściaste i półpustynne zarośla kolczaste typu caatinga.
Ocelot tygrysi prowadzi samotniczy, nocny tryb życia.
Typowy oportunista pokarmowy, odżywia się tym, co jest akurat dostępne w środowisku. W suchych rejonach Brazylii odżywia się jaszczurkami, gdzie indziej ich pokarm stanowią przede wszystkim gryzonie.
Ciąża trwa 74-76 dni, w miocie 1-2 kocięta; młode ssą do 3 miesięcy, dojrzałość płciową osiągają w wieku 2-2,5 lat.
Koty te są zabijane dla futra, jeszcze w latach 70. i 80. XX wieku sam Paragwaj eksportował 85 tys. skór rocznie. Obecnie handel międzynarodowy został w znacznym stopniu ograniczony. Innym zagrożeniem są postępujące zmiany środowiska; wydaje się jednak, że oncilla ma duże zdolności adaptacyjne.
