Duża antylopa przystosowana do życia w warunkach stepowych i pustynnych. Potrafią regulować temperaturę ciała, aby ograniczyć pocenie, szerokie kopyta ułatwiają poruszanie się po piasku, nerki regulują utratę wody, co pozwala przetrwać zwierzęciu na suchych obszarach. Osiąga około 1,2 m wysokości w kłębie i masę około 200 kg. Bardzo długie, szablasto wygięte rogi były – obok ograniczania obszaru występowania – jedną z głównych przyczyn wyginięcia, stanowiąc trofeum myśliwych.

Oryksy szablorogie tworzą stada liczące kilkanaście osobników obydwu płci. Samica rodzi jedno młode.

Obecnie podejmowane są działania zmierzające do reintrodukowania gatunku z osobników przetrzymywanych w ogrodach zoologicznych i parkach narodowych w wielu krajach świata.

Dystrybucja

Geografia

Kontynenty

Afryka

Subkontynenty

Afryka Północna

Kraje

Algieria, Burkina Faso, Czad, Egipt, Libia, Mali, Mauretania, Niger, Nigeria, Senegal, Sudan, Sahara Zachodnia

Strefy biogeograficzne

Kraina etiopska

Biomy WWF

Pustynie i półpustynie, Tropikalna sawanna

Oryks szablorogi dawniej zamieszkiwał całą Afrykę Północną. Obecnie został uznany za gatunek wymarły w stanie dzikim, choć – jak zastrzega IUCN – istniały doniesienia o kilku osobnikach żyjących w Republice Nigru i w Czadzie.