Kotik południowy, kotik południowoamerykański, kot morski (Arctocephalus australis) – gatunek ssaka z rodziny uchatkowatych (Otariidae).
No
NocneNocny tryb życia – pojęcie określające zachowanie zwierząt, które śpią w ciągu dnia, zaś okresem ich największej aktywności jest noc. P...
Mi
MięsożerneMi
MięczakożercyRy
RybożernePó
PółwodnePr
PrzedspołecznePł
PławnyLą
LądoweSt
StadneŻyworodność, żyworództwo, wiwiparia – rodzaj reprodukcji polegający na tym, że komórki jajowe zapładniane są w obrębie dróg rodnych sami...
Po
PoligamiaSp
SpołeczneZw
Zwierzęta z hierarchią dominacjiHierarchia społeczna, hierarchia dominacyjna – społeczna przewaga pojedynczych osobników nad innymi, oparta na dominacji socjalna struktura grupy ...
Ni
Nie migrująceS
zacznij od...Długość ciała samic 150 cm, samców do 190 cm; masa ciała samic 40–50 kg, samców 120–160 kg (być może nawet do 200 kg). Noworodki osiągają długość 40–65 cm i ciężar 3,3–5,5 kg. Duży, silny przedstawiciel uchatkowatych, o wyraźnie zaznaczonym dymorfizmie płciowym. Samice są smukłe i mają zgrabną budowę ciała, bez żadnych zgrubień na szyi i w górnej części klatki piersiowej, natomiast samce z wiekiem stają się masywne i wyglądają coraz bardziej bezkształtnie. Ich przednia część ciała jest nieproporcjonalnie większa od tylnej. Sierść tej uchatki jest gęsta i wełnista o kolorze szaro-brązowym. na pysku znajdują się długie, sztywne, zagięte do dołu włosy czuciowe. Uchatka ta posiada silne, ostre zęby, odpowiadające uzębieniu lampartowi. Nos wydaje się błyszcząco czarny, ale w stanie suchym jest brązowy. Kończyny jak u innych płetwonogich przekształcone są w płetwy. Uchatki (nawet najcięższe samce) potrafią się na nich unieść i zręcznie poruszać po skalistym brzegu. Tylne kończyny podczas poruszania się na lądzie są podwinięte pod tułów, natomiast kończyny przednie podpierają ciało zwierzęcia. Wzór zębowy: I C PM = 36.
Kotik południowy występuje w południowej Ameryce Południowej, od Urugwaju na południe do przylądka Horn i Falklandów, z regularnymi wizytami w południowej Brazylii lub po stronie Oceanu Atlantyckiego oraz w regionie Cieśniny Magellana i od środkowego Peru do północnego Chile po stronie Oceanu Spokojnego.
Skaliste brzegi obmywane Prądem Humboldta na zachodnim brzegu Ameryki Południowej, jak również zimne wody południowego Atlantyku, zapewniające obfitość pokarmu. Ponieważ otarie wybierają piaszczyste plaże, nie dochodzi do pokrywania się obszarów występowania tych dwóch dużych gatunków uchatek.
Kotiki południowoamerykańskie dobrze pływają i nurkują, polując na ryby. Odżywia się również większymi głowonogami i małżami. W okresie rozrodczym silne samce obejmują skaliste odcinki brzegu, których intensywnie bronią przed innymi samcami. Na terytoriach samców tworzą się haremy złożone z kilku lub kilkudziesięciu samic. Skupiają się one wokół samca, który decyduje o ich pozostaniu lub zmianie miejsca.
Ciąża kotików południowoamerykańskich trwa około 1 roku. Po tym okresie na świat przychodzi jedno młode, o masie urodzeniowej blisko 1 kg, które bardzo szybko rośnie, i przy długości ciała około 60 cm waży do 5,5 kg. Młodymi uchatkami opiekują się wyłącznie samice. Dojrzałość płciową samice uzyskują po 3 latach, natomiast samce około 7 roku życia.
