Delfinowiec białonosy, delfin białonosy (Lagenorhynchus albirostris) – gatunek ssaka z rodziny delfinowatych (Delphinidae). Gatunek słabo poznany.
Długość ciała 240–310 cm; masa ciała 180–350 kg. Występuje dymorfizm płciowy – dorosłe samce są nieco większe i cięższe od dorosłych samic. Noworodki osiągają długość ciała 110–120 cm przy ciężarze około 40 kg. Delfinowce białonose są na grzbiecie i bokach czarne, pod spodem białe.
Delfinowiec białonosy występuje od umiarkowanych do subarktycznych wód północnej części Oceanu Atlantyckiego, w tym południowa Cieśnina Davisa, Zatoka Świętego Wawrzyńca, Morze Barentsa i Morze Północne, na południe do Cape Cod (Stany Zjednoczone) na wschodzie i wybrzeża północnej Francji na zachodzie; obserwacje poza granicami Morza Bałtyckiego i Zatoki Biskajskiej oraz wzdłuż Półwyspu Iberyjskiego.
Delfinowce białonose są zwierzętami socjalnymi, pływają w stadach złożonych zwykle z kilkudziesięciu osobników, rzadziej pojedynczo. Żywią się rybami. Biologia rozrodu gatunku jest słabo poznana.
Głównym składnikiem diety delfina białonosego według badań Jefferson i innych z 1993 roku są ryby jak dorsz (Gadus morhua), śledź oceaniczny (Clupea harengus), plamiak (Melanogrammus aeglefinus), karlik (Trisopterus minutus), bielmik (Trisopterus luscus), witlinek (Merlangius merlangus), gromadnik (Mallotus villosus) i morszczuk zwyczajny (Merluccius merluccius). Późniejsze badania wykazały także Scomber, Pleuronectes, Limanda, Eleginus i Hyperoplus.
