Delfinowiec białoboki, delfin białoboki (Leucopleurus acutus) – gatunek ssaka morskiego z rodziny delfinowatych (Delphinidae).
Długość ciała samic około 250 cm, samców około 280 cm; masa ciała samic około 182 kg, samców około 235 kg. Noworodki osiągają długość ciała 110–120 cm przy ciężarze około 25 kg. Kształt ciała torpedowaty, po bokach ciała ma ciemniejsze i jaśniejsze pasy. Płetwa piersiowa ma około 30 cm długości, podczas gdy grzbietowa około 50 cm wysokości. Szerokość w talii wynosi 30–60 cm. Płetwy grzbietowa i tylna są czarne lub ciemnoszare, brzuch i żuchwa białe, natomiast boki szare
Delfinowiec białoboki występuje w zimnych wodach od umiarkowanego do subarktycznego północnego Oceanu Atlantyckiego (w tym ujście rzeki Świętego Wawrzyńca w Kanadzie, ale z wyłączeniem Morza Bałtyckiego), na południe do około 38° szerokości geograficznej północnej w zachodnim Oceanie Atlantyckim oraz od południowego Svalbardu do wybrzeża Bretanii we Francji, we wschodnim Oceanie Atlantyckim.
Żyje w dużych stadach.
Głównym składnikiem diety delfinowca białobokiego są ryby, w tym śledź oceaniczny (Clupea harengus), makrela atlantycka (Scomber scombrus), ślepior (Gadiculus argenteus), błękitek (Micromesistius poutassou), dobijak amerykański (Ammodytes americanus), stynka amerykańska (Osmerus mordax) i morszczuk srebrzysty (Merluccius bilinearis) oraz mięczaki jak kalmar illex północny (Illex illecebrosus).
