Dz
DzienneMi
MięsożerneRy
RybożerneZw
Zwierzęta owadożerneNa
NadrzewneZw
Zwierzęta szybująceZw
Zwierzęta oswojoneSt
StadneJa
JajorodnePó
PółwodneLa
Latające ptakiPt
Ptaki brodząceSe
Seryjna monogamiaSp
Społecznest
stadne ptakiKo
KolonijneCz
Częściowy migrantW
zacznij od...Sz
Szybujące zwierzętaDługość ciała 99–110 cm, rozpiętość skrzydeł 150–175 cm; masa ciała 2–3 kg. Samiec jest nieco większy i cięższy od samicy, ma masywniejszy i dłuższy dziób. Biały tułów; szyja i głowa nagie, czarniawo-szare, wyglądają jak pokryte łuską. Ogon i lotki czarne. Dziób czarniawy, długi, gruby i zakrzywiony na końcu. Oczy ciemne. Nogi czarniawe, a stopy czerwonawobrązowe. Upierzenie obu płci jest podobne. Pisklęta po wykluciu są pokryte białym puchem, a osobniki młodociane mają opierzone szarawobrązowe głowy i żółte dzioby.
Dławigad amerykański występuje w południowo-wschodnich stanach USA (Karolina Południowa, Georgia, Floryda), w Meksyku, Ameryce Środkowej i Ameryce Południowej (poza częścią zachodnią i południową).
Bagna, tereny podmokłe, okolice rzek, stawy, laguny.
Żywi się rybami, gadami, płazami, ptakami, ssakami, owadami i mięczakami. Żeruje w stadach złożonych z różnych gatunków ptaków. Powoli brodzi w płytkiej wodzie w poszukiwaniu pożywienia.
Wyprowadza jeden lęg w sezonie. Gniazduje kolonijnie, w zbudowanych z patyków gniazdach na drzewach, nad stojącą wodą. Na jednym drzewie może być kilka gniazd. Samica składa 2–5 kremowobiałych jaj. Inkubacja trwa 28–32 dni, a zajmują się nią oboje rodzice. Młode opuszczają gniazdo po około 75 dniach od wyklucia.
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje dławigada amerykańskiego za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. W 2017 roku organizacja Partners in Flight szacowała liczebność światowej populacji lęgowej na około 450 tysięcy osobników. BirdLife International uznaje globalny trend liczebności populacji za spadkowy, choć trend niektórych populacji nie jest znany.
