Fregata średnia

Samce osiągają dorosłe upierzenie w wieku 10–11 lat, jednak niektóre aż do 13 r.ż. zachowują nieco białych piór na piersi. Upierzenie dorosłego samca jest całkowicie czarne, połyskliwe, z zielonkawą lub fioletowawą opalizacją, szczególnie na karku, w górnej części grzbietu i na barkówkach. Brązowy pasek skrzydłowy niekoniecznie widoczny; to cecha zmienna. Dziób ciemny, od niebieskoszarego po czarniawy, z jaśniejszymi paskami. Tęczówka brązowa, obrączka oczna czarniawa. Stopy matoworóżowe. Samce fregaty średniej mogą być w terenie niezwykle trudne do odróżnienia od samców fregaty wielkiej lub fregaty orlej (Fregata aquila) ze względu na schowane czarniawe stopy.

U samców fregat średnich występuje także szkarłatny worek gardłowy. Worek ten zmienia swą postać, zależnie od sezonu. W okresie lęgowym, gdy trwają jeszcze toki, nienadęty worek gardłowy zwisa swobodnie. Kilka dni po uformowaniu się par zaczyna kurczyć się i cofać w kierunku gardła, zmienia również kolor na bliższy pomarańczowemu. Za intensywnie czerwoną barwę worka gardłowego samca w sezonie lęgowym odpowiada głównie karotenoid astaksantyna. W osoczu wyodrębniono również dwa inne karotenoidy – tunaksantynę i zeaksantynę. Te dwa ostatnie osiągają podobne stężenie w osoczu u samic, w przeciwieństwie do astaksantyny, której wyraźnie więcej jest u samców.

U dorosłych samic głowa oraz tył szyi są czarne, kontrastują z szarą brodą i gardłem oraz czarnym paskiem biegnącym pod okiem oraz po bokach szyi. Wierzch ciała czarny, wyróżnia się jedynie płowy pasek skrzydłowy, często bardzo rzucający się w oczy. Górna część piersi, boki ciała i brzuch białe. Brzuch, okolice kloaki oraz sterówki czarne. Dziób może być szaroniebieski lub różowy, obrączka oczna różowa, niebieska lub liliowa. Tęczówka brązowa. Nogi różowawe. Samice osiągają szatę dorosłą w wieku 8–9 lat. U osobników młodocianych głowa, gardło oraz szyja mają barwę rdzawobrązową, miejscami z jaśniejszymi piórami. Wierzch ciała czarny, występuje jasny pasek skrzydłowy. Pierś czarna w górnej części, biała w niższej. Okolice kloaki czarne. Obrączka oczna brązowa, podobnie jak i tęczówka. Dziób jasnoszary z fioletowawym nalotem, jasno okalany, a niekiedy z ciemniejszą końcówką. Nogi ciemne, o nieokreślonej barwie.

Wymiary szczegółowe podane w milimetrach przedstawia poniższa tabela. W przypadku długości skrzydeł ptaków z Wyspy Bożego Narodzenia wpisano dwie wartości średnie, pochodzące od dwóch różnych autorów. Dokładne informacje na temat pochodzenia danych znajdują się w cytowanych artykułach.

Badana była temperatura ciała trzech fregat średnich. Wcześniej wykonano jedynie pojedynczy pomiar termometrem umieszczonym w kloace; uzyskano wynik 39,2 °C. Badano również zmiany temperatury ciała w ciągu dnia u trzech młodych (około 2,5 roku) fregat średnich. Do badania użyto zatopionych w pleksiglasie czujników temperatury, które ptaki połykały z pokarmem. Wyniki przedstawiono poniżej:

Dwa pierwsze ptaki trzęsły się nad ranem. Trzeci, mimo wysokiej odnotowanej temperatury ciała, zdawał się nie cierpieć z przegrzania. Jako że fregaty budują swoje gniazda na odkrytym obszarze, podatnym na nasłonecznienie, muszą nieraz radzić sobie z wysoką temperaturą. Na gnieździe mogą spędzić niekiedy dwa tygodnie z rzędu, pozbawione wody. Nie mogą chłodzić się w wodzie, gdyż – jak każde fregaty – mają upierzenie podatne na przemakanie, co utrudnia im później lot. W latach 1981 i 1983 prowadzono badania nad termoregulacją u tych ptaków na Eastern Island (atol Midway). Temperatury powietrza wahały się od 18,8 do 33,3 °C w 1981 i 17,6–30,0 °C w 1983, temperatury ekwiwalentne zaś odpowiednio od 19,1 do 51,7 °C oraz od 16 do blisko 60 °C (niekiedy nawet 63,5 °C). Obserwowane ptaki chłodziły się przez stroszenie piór oraz rozkładanie lub opuszczanie skrzydeł, często ustawiając się tak, by ich głowa była w cieniu. Stosują również technikę zwaną gular fluttering (polega na gwałtownym napinaniu mięśni górnej części gardła, by szybciej zachodziło chłodzące ptaka parowanie z wilgotnych tkanek wnętrza dzioba); u badanych ptaków trwało od 1 minuty do nawet 2 godzin.

Fregaty średnie rozpoczynają pierzenie po sezonie lęgowym, choć obserwowano także gniazdujące osobniki w trakcie pierzenia.