Szlamnik duży (Limosa fedoa) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny bekasowatych (Scolopacidae). Występuje głównie w środkowej części Ameryki Północnej. Zimuje na pacyficznych i atlantyckich wybrzeżach Stanów Zjednoczonych i Meksyku, w Ameryce Środkowej, a czasem i w Południowej.

Wyróżnia się dwa podgatunki L. fedoa, które zamieszkują:

L. f. beringiae Gibson & Kessel, 1989 – półwysep Alaska
L. f. fedoa (Linnaeus, 1758) – środkowa, południowo-środkowa Kanada i północno-środkowe USA

Długość ciała 42–48 cm, rozpiętość skrzydeł 70-80 cm; masa ciała: samce 278–396 g, samice 312–510 g.

Jest trochę mniejszy od kulika długodziobego. Dziób długi, podgięty, do połowy łososiowy, końcówka czarna. Długie, ciemnoszare nogi. Grzbiet ciemny z płowymi plamkami. Spód skrzydeł, lotki II rzędu oraz wewnętrzne lotki I rzędu cynamonowe. Zewnętrzne lotki I rzędu oraz pokrywy pierwszorzędowe są czarne. Spód ciała cynamonowopłowy, z prążkami. Ogon z wąskimi, czarnymi prążkami, cynamonowy lub płowy.

Gniazda zakłada na wilgotnych łąkach, na ziemi. W zniesieniu 3–5 jaj (zwykle 4). Wysiadywanie trwa 21–23 dni (inne źródło podaje 23–26 dni), a zajmują się nim oboje rodzice. Pisklęta opuszczają gniazdo wkrótce po wykluciu, są w stanie samodzielnie żerować, ale nadal pozostają pod opieką rodziców. Młode są w pełni opierzone po 26–30 dniach od wyklucia.

Jego pożywieniem są owady i skorupiaki, zjada również części roślin wodnych. Żeruje, sondując dziobem w błotnistych płyciznach na terenach przybrzeżnych, bagnach, a także na plażach.

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje szlamnika dużego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. W 2017 roku organizacja Partners in Flight szacowała liczebność światowej populacji lęgowej na około 170 tysięcy osobników. Trend liczebności populacji w latach 1966–2015 uznano za stabilny, jednak BirdLife International uznaje go obecnie za spadkowy.