Żmija armeńska (Montivipera raddei) – gatunek jadowitego węża z rodziny żmijowatych. Występuje w różnych częściach Armenii, Azerbejdżanu, północno-zachodniego Iranu jak i na wschodnich terenach granicznych Turcji.
Żmija armeńska jest wężem średniej wielkości i ma przeciętną długość od 70 do 90 cm, przy czym samice są większe niż samce i mogą osiągać rekordową wielkość 110 cm. Mają kolor brązowo-szary, jasnoszary, czarno-szary, bądź gliniasty ze wzorem na plecach w kształcie zygzaka. Składa się on ze sobą złączonych, żółtych, pomarańczowo-żółtych lub czerwonawych plamek na plecach, które na rogach mogą być otoczone barwą czarną. Na poszczególnych stronach ciała występują także często ciemne plamki. Melaniczne osobniki nie są znane. Brzuch węża jest ciemno- bądź czarno-szary. Górna część głowy jest w tylnej części ciemno zabarwiona, znajdują się tam także dwie oddzielone plamki punktowe. Nad oczami aż po cześć ustną rozciąga się ciemna wstążka skroniowa. Głowa jest wąska i troszkę oddzielona od stosunkowo smukłego korpusu. Oczy posiadają pionowe źrenice.
Żmiję armeńską można spotkać w Armenii, Azerbejdżanie, północno-zachodnim Iranie oraz na wschodnich terenach granicznych Turcji. Preferuje jasne lasy dębowe i kamieniste stoki górskie o wysokościach między 1 200 a 3 000 metrów.
Żmija armeńska jest aktywna przeważnie za dnia i jako wąż trzymający się podłoża raczej się ukrywa. Sen zimowy trwa w wypadku tego gatunku w zależności od wysokości na której występuje do 7 miesięcy. Odżywia się prawdopodobnie przede wszystkim małymi gryzoniami jak myszy i szczury, oraz jaszczurkami i małymi ptakami, które uśmierca swoim jadem. Młode osobniki jedzą małe jaszczurki. Wąż jest żyworodny, za okres godowy tego węża przyjmuje się czas od kwietnia do lipca.
Jad żmii armeńskiej jak w przypadku wszystkich osobników tego typu hemotoksyczny. Wymagane jest leczenie odpowiednią antytoksyną.
