Sewel górski

Sewel górki zamieszkuje obszary wilgotne i stosunkowo ciepłe, ponieważ nie dysponuje wydolną termoregulacją i osmoregulacją. Według badaczy IUCN – również chłodne Zasiedla wilgotne, górskie lasy, jak również tereny porośnięte krzewami, zwłaszcza położone blisko wody.

Preferuje wilgotne gleby. Zwierzę kopie system nor i korytarzy, w których wiedzie samotne życie (niekiedy spotyka się luźno związane kolonie). W Kalifornii wychodzą one na stoki północne, zaś w Kolumbii Brytyjskiej – na południowe. Zazwyczaj nie oddala się od nich daleko. Żywi się pokarmem roślinnym, do którego zaliczają się paprocie, siewki drzew, liści i gałęzie. Zimą spożywa igły. Lubi roślinność sucholubną.

Potrafi dobrze pływać i wspinać się na drzewa, aczkolwiek nie prowadzi wodnego ani nadrzewnego trybu życia. Zwłaszcza zimą przebywa w norze, w której buduje z liści, traw i gałązek gniazdo o owalnym kształcie.

Na hektar przypada zwykle od czterech do ośmiu osobników, niekiedy nawet do dwudziestu. Pojedynczy osobnik zajmuje areał od 0,03 do 0,20 ha, ze średnią 0,12 ha.

Na sewele polują kojot i ryś, a ze zwierząt udomowionych psy i koty.