Księżniczka wspaniała (Polytelis alexandrae) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny papug wschodnich (Psittaculidae). Występuje w środkowej i zachodniej Australii w głębi lądu. Prowadzi koczowniczy tryb życia. Jest bliski zagrożenia wyginięciem. Dość często hodowany jako ptak wolierowy.
Lu
LudożerneFoliofag - fitofag wyspecjalizowany w zjadaniu liści. Ponieważ liście zawierają dużo ciężkostrawnej celulozy, a także stanowią relatywnie ...
Ow
OwocożerneZi
ZiarnożerneRo
RoślinożerneFitofag, roślinożerca – organizm roślinożerny, odżywiający się roślinami lub częściami roślin. W ekosystemie roślinożercy stanowią pi...
No
NomadyczneLą
LądoweSt
StadneJajorodność – najbardziej rozpowszechniona forma rozrodu płciowego zwierząt, polegająca na rozwoju zarodkowym w jaju wydalonym z organizmu matk...
Ko
KolonijneKolonia – forma współżycia organizmów, np. kolonia lęgowa lub forma życiowa organizmów (morfologia, fizjologia) polegająca na tworzeniu prze...
Sp
SpołeczneP
zacznij od...Wygląd zewnętrzny: obie płcie ubarwione jednakowo. Upierzenie samca: wierzch głowy jest jasnoniebieski, na grzbiecie przeważa delikatna, oliwkowozielona barwa, pokrywy skrzydeł jasnoniebieskie, broda i gardło różowe, ogon bardzo długi, niebieskozielony. Upierzenie samicy: trochę mniej żywe kolory niż jaskrawo ubarwiony samiec.
Rozmiary:
Zamieszkuje otwarte, piaszczyste tereny Australii, często oddalone od źródeł wody. Z reguły przebywa w gąszczu akacjowym lub w pobliżu eukaliptusów.
Wewnątrz lądu na zachodzie i w centrum Australii.
Papuga ta jest najczęściej cichym ptakiem. Jednak gdy odzywa się, jej śpiew jest ostry i niemelodyjny. Podczas długich przelotów papugi te nawołują się za pomocą przeciągłych dźwięków przypominających „krrr”.
Najczęściej żyje w parach lub małych stadach. Prowadzi wędrowny tryb życia, przenosi się w poszukiwaniu pożywienia. Na wolności zachowują się bardzo ufnie i pozwala się człowiekowi znacznie zbliżyć. Wystraszone odlatują na niewielką odległość i znowu przysiadają na drzewie.
Owady, owoce, kwiaty, jagody, nasiona traw, zielone rośliny i nasiona akacji.
Przy żerowaniu zachowuje się bardzo cicho. Umie bardzo szybko i zręcznie biegać po ziemi. Przypuszcza się, że ptaki przenoszą się zawsze w takie regiony, gdzie znajdą odpowiednie pożywienie. Dzięki temu przez cały rok mają zapewnione jedzenie.
Sezon lęgowy trwa od września do grudnia, a nawet stycznia.
Toki: zachowania godowe u tej papugi są takie same jak u innych gatunków rodzaju Polytelis. U samców widoczne jest np. wyraźne poszerzenie źrenic. Samiec bezustannie się kłania, kiwa głową w górę i w dół oraz unosi kilka piórek na głowie, tworząc mały czubek. W porze lęgowej samce zachowują się bardzo agresywnie wobec swych partnerek.
Gniazdo: w dziuplach lub szczelinach dużych drzew, głównie eukaliptusa. Nie budują specjalnego gniazda, ale składają jaja w miękkim, próchniejącym drewnie; często kilka małych grupek lub pojedynczych par łączy się w większą kolonię i gniazduje wspólnie na tym samym drzewie.
Jaja: 4–6 białych jaj – są tak dobrze ukryte, że nie muszą mieć barw ochronnych.
Wysiadywanie: samiczka wysiaduje jaja przez około 21 dni.
Pisklęta: rozwijają się przez 2–3 miesiące. Kiedy już potrafią latać, opuszczają terytorium i nie powracają już do niego.
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) od 2000 roku uznaje księżniczkę wspaniałą za gatunek bliski zagrożenia (NT – near threatened); wcześniej (od 1994 roku) miała ona status gatunku narażonego na wyginięcie (VU – vulnerable). Szacuje się, że liczebność populacji na wolności mieści się w przedziale 900 – 10 000 dorosłych osobników. Trend liczebności populacji uznaje się za stabilny. Gatunek ten jest ujęty w II załączniku konwencji waszyngtońskiej (CITES).
Papuga ta jest objęta całkowitą ochroną. Papugi te są stosunkowo nieliczne, dlatego nie mają większego znaczenia dla profesjonalnych łowców ptaków. Czasami chwytają je tubylcy dla swych potrzeb, oraz kłusownicy – na handel.
