Albatros szarodzioby (Thalassarche cauta) – gatunek dużego ptaka morskiego z rodziny albatrosów (Diomedeidae). Gnieździ się na kilku wyspach w okolicy Australii i Nowej Zelandii, spotkać go można na wodach półkuli południowej. Bliski zagrożenia wyginięciem.
Długość ciała ptaków podgatunku nominatywnego wynosi 90–100 cm, rozpiętość skrzydeł 210–260 cm. Masa ciała samców 3900–5100 g, samic 3200–4400 g. W przypadku ptaków podgatunku T. c. steadi masa ciała wynosi 2600–5300 g. Upierzenie głównie białe, grzbiet czarnoszary. U młodych osobników kark ma barwę szarą, z wiekiem bieleje. Widoczna ciemnoszara lub czarna brew. Nogi niebieskoszare. Dziób szary z żółtym końcem, u młodych ptaków – z czarnym.
IOC wyróżnia następujące podgatunki:
Albatrosy szarodziobe gniazdują na skalistych wyspach. Żywią się głównie rybami, głowonogami, skorupiakami i osłonicami. Odzywają się typowymi dla albatrosów skrzekami, jękami i zawodzeniem. Nie ma różnic w głosach wydawanych przez ptaki poszczególnych podgatunków.
Okres lęgowy trwa od września do grudnia. Gniazda to usypane z błota, kości, odchodów, materii roślinnej i kamieni stożkowate kopczyki. Zniesienie liczy 1 jajo. Inkubacja trwa 68–75 dni. Młode opierzają się po blisko 5 miesiącach życia. Oboje rodzice sprawują nad nimi opiekę. Albatrosy szarodziobe mogą dożywać 40 lat.
Obydwa podgatunki klasyfikowane są przez IUCN za gatunki bliskie zagrożenia (NT, Near Threatened). Zagrożeniem dla tych ptaków jest przypadkowe ich łapanie podczas połowów ryb. W 2008 u piskląt na Albatross Island wykryto wirusa ospy ptasiej.
