Głowomłot olbrzymi, głowotomot wielki (Sphyrna mokarran) – gatunek krytycznie zagrożonego wyginięciem rekina z rodzaju Sphyrna. Największy znany gatunek z rodziny młotowatych (Sphyrnidae) – osiąga długość do nawet 6 metrów. Pływa w strefie tropikalnej i subtropikalnej oceanów na całym świecie, spotykany też w Morzu Śródziemnym.
Bardzo duża ryba z charakterystycznym dla rekinów młotów kształtem głowy. Kolejną typową cechą jest duża, trójkątna pierwsza płetwa grzbietowa. Ubarwienie szarobrunatne, oliwkowe lub brązowe.
Głowomłot olbrzymi występuje okołoglobalnie w strefie tropikalnej i subtropikalnej oceanów, w tym w wodach Morza Śródziemnego. Pływa w wodach do głębokości 300 metrów, zwykle do 100. Preferuje rafy koralowe, szelfy kontynentalne, laguny, głębokie wody w pobliżu lądu.
Pelagiczny, częściowo oceaniczny rekin będący drapieżnikiem polującym głównie na płaszczki, graniki i sumy morskie, nie stroni też od małych ryb kostnych, krabów, kałamarnic, innych rekinów, homarów – ma dość urozmaiconą dietę. Potencjalnie niebezpieczny dla człowieka. Okazjonalnie chwytany podczas połowów. Mięso przetwarzane do spożycia dla ludzi, olej z wątroby jako witaminy, płetwy są zaś wykorzystywane jako składnik zupy. Produkuje się z niego mączkę rybną.
Trze się przy powierzchni wody i jest żyworodny. Samica jednorazowo rodzi od 6 do 42 młodych po 11 miesiącach od zapłodnienia.
