Gęś krótkodzioba (Anser brachyrhynchus) – gatunek dużego, wędrownego ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (Anatidae). Nie jest zagrożony wyginięciem.
Przypomina gęś zbożową, podobnie jak ona jest brązowawa, jednak jej grzbiet i pokrywy skrzydłowe są szarawe z poprzecznymi prążkami. Jest też trochę mniejsza, ma krótszą i grubszą szyję. Ponadto nogi ma różowe, a gęś zbożowa – pomarańczowe. Dziób czarny z pomarańczową lub różową plamą.
Długość ciała ok. 60–75 cm, rozpiętość skrzydeł 135–170 cm, masa ciała: samce 1900–3860 g, samice 1450–2810 g.
Zamieszkuje wschodnią Grenlandię, Islandię i Svalbard. Zimuje na Wyspach Brytyjskich i wybrzeżach Morza Północnego od Danii do Belgii. W Polsce podczas przelotów i zimą regularnie widywane są pojedyncze osobniki i niewielkie grupki przebywające w stadach gęsi zbożowych i białoczelnych.
IUCN uznaje gęś krótkodziobą za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność światowej populacji w 2015 roku, według szacunków organizacji Wetlands International, wynosiła około 410 tysięcy osobników. Trend liczebności populacji uznawany jest za wzrostowy.
W Polsce podlega ścisłej ochronie gatunkowej.