Rybitwa wielkodzioba (Hydroprogne caspia) – gatunek dużego ptaka wodnego z rodziny mewowatych (Laridae). Występuje w Ameryce Północnej, Eurazji, Afryce i Australazji. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Rybitwa wielkodzioba zamieszkuje miejscowo Amerykę Północną (Stany Zjednoczone i Kanada), Afrykę, północną (głównie wybrzeża Bałtyku) i południowo-wschodnią Europę oraz zachodnią, środkową, południową i wschodnią Azję, Australię i Nową Zelandię. Północne populacje wędrowne. Zimuje w basenie Morza Śródziemnego, Afryce, w południowej części Ameryki Północnej i na Antylach, w zachodniej i południowej Azji oraz we wschodnich Chinach. Południowe populacje (głównie z Australazji i Afryki) są osiadłe lub przemieszczają się na niewielkie odległości.
W Polsce przelotem w kwietniu–maju i sierpniu–wrześniu. Koczuje na wybrzeżu i w dolinach Sanu i Wisły, gdzie jest dość częsta. Na pozostałym obszarze kraju pojawia się sporadycznie.
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje rybitwę wielkodziobą za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność światowej populacji, według szacunków organizacji Wetlands International z 2015 roku, mieści się w przedziale 250–470 tysięcy osobników. Ogólny trend liczebności populacji uznawany jest za wzrostowy. Główne zagrożenie dla gatunku stanowi niepokojenie przez ludzi, skutkujące obniżeniem sukcesu lęgowego.
W Polsce rybitwa wielkodzioba jest objęta ścisłą ochroną gatunkową.
