Oknówka zwyczajna

• D. u. urbicum gniazduje na terenach od umiarkowanej, wschodniej Eurazji po centralną Mongolię i rzekę Jenisej w zachodniej Syberii. Na zimę migruje szerokim frontem głównie do subsaharyjskiej Afryki.
• D. u. meridionale gniazduje w północnej Afryce ( Maroko, Tunezja i północna Algieria), południowej Europie i dalej na wschód po zachodnio-środkową Azję (po Tienszan i Kaszmir). Zimuje w Afryce i południowo-zachodniej Azji.

Preferowanym siedliskiem oknówki jest otwarty teren z niską roślinnością, taki jak pastwiska, łąki i pola uprawne, najlepiej w pobliżu wody. Chociaż gatunek występuje również w górach do wysokości co najmniej 2200 m. Znacznie częściej występuje w miastach w porównaniu do jaskółki dymówki, gnieździ się nawet w centrach miast, jeśli powietrze jest wystarczająco czyste. Bardziej prawdopodobne niż w przypadku innych jaskółek eurazjatyckich jest spotkanie jej w pobliżu drzew, ponieważ zapewniają pożywienie złożone z owadów, a także miejsca do gniazdowania. Gatunek ten zwykle nie korzysta z gniazd w trzcinie preferowanych przez migrujące jaskółki dymówki. Wykorzystuje podobne otwarte siedliska na zimowiskach, ale oknówka jest mniej widoczna niż zimujące dymówki, ponieważ zwykle lata wyżej i prowadzi bardziej wędrowny tryb życia. W tropikalnych częściach zimowisk, np. w Afryce Wschodniej, wydaje się, że występuje głównie na wyższych obszarach.

Oknówka jest ptakiem migrującym, który przemieszcza się szerokim frontem (tzn. europejskie ptaki nie wykonują krótkich przepraw morskich odbywanych przez duże szybujące ptaki, ale przekraczają Morze Śródziemne i Saharę). Podczas migracji żywią się owadami w powietrzu i zwykle podróżują za dnia. Migracja niesie ze sobą zagrożenia; w 1974 kilkaset tysięcy ptaków tego gatunku znaleziono martwych lub umierających w szwajcarskich Alpach i okolicach, zaskoczonych przez obfite opady śniegu i niskie temperatury. Przeżycie dorosłych osobników podczas jesiennej migracji zależy głównie od temperatury, a opady są kolejnym ważnym czynnikiem, ale dla młodych osobników niskie temperatury w sezonie lęgowym są bardziej krytyczne. Oczekuje się, że ponieważ według przewidywań ekstremalne warunki pogodowe będą występować częściej wraz ze zmianami klimatu, przyszłe wskaźniki przeżycia będą bardziej zależały od niekorzystnych warunków pogodowych niż obecnie.

Oknówka zwyczajna powraca na tereny lęgowe kilka dni po pierwszych dymówkach; tak jak ten gatunek, zwłaszcza gdy pogoda jest zła, rzadko trafia prosto na miejsca lęgowe, ale poluje na pożywienie nad dużymi zbiornikami słodkiej wody. Istnieją zapisy o tym, że migrujące oknówki zostają, by rozmnażać się w Namibii i Południowej Afryce zamiast wracać na północ.

W Polsce występuje jako liczny ptak lęgowy, lokalnie nawet bardzo liczny. Spotyka się ją w wysokich górach, w polskich warunkach do 1200 m n.p.m. Licznie występuje w całym kraju w trakcie migracji. Przeloty od kwietnia i maja, a odloty od końca sierpnia do połowy października. Ostatnie jaskółki są widywane jeszcze w listopadzie. Nie są spotykane podczas zimy. W przeciwieństwie do innych jaskółek w Europie Środkowej, populacje oknówek są na stałym poziomie liczebności – na wsiach wprawdzie ich liczność maleje, ale w miastach tych jaskółek znacznie przybywa. Na niektórych terenach ich sytuację poprawia budowa sztucznych gniazd.

Gatunek uległ silnej synantropizacji. Pojawia się na najbardziej zurbanizowanych terenach – zamieszkuje osiedla ludzkie (głównie miasta), śródmieścia, w tym miejskie blokowiska (dymówka tak zaludnione obszary pomija). Preferuje okolice zbiorników wodnych. Większa część populacji zasiedla budowle oddalone od terenów bardzo zaludnionych. Widuje się ją też w górach. Na obszarach rolniczych zagęszczenie znacznie może się wahać – wynosi od kilku do kilkunastu par lęgowych przypadających na 1 km². W miastach te wartości są zupełnie inne – w niektórych na badanych powierzchniach naliczono nawet ponad 500 par lęgowych. Latem nad większymi zbiornikami widuje się koncentracje oknówek liczące setki osobników, a nawet tysiące. W pobliżu lęgowisk wymagają obecności szlamistych kałuż (mogą też być sztuczne), skąd biorą materiał do budowy gniazd.