Sikora górska (Poecile gambeli) – gatunek małego ptaka z rodziny sikor (Paridae) występujący w zachodniej części Ameryki Północnej. Nie jest zagrożony.
Latem na ogół spotykana jest od 3500 metrów wzwyż nawet powyżej linii drzew, ale zimą często jest widziana w dolinach. Tak jak wiele innych sikor z rodzaju Poecile gromadzi zapasy żywności, aby przetrwać zimę. Jest gatunkiem monogamicznym tworzącym pary na całe życie albo na kilka lat, ale w zimie często łączy się z innymi małymi ptakami w wielogatunkowe stada. Najczęściej spotykana jest przez cały rok w lasach dominowanych przez sosnę żółtą i sosnę wydmową, latem też wśród topoli osiki, a w zimie wśród jałowców.
Owady i ich larwy wiosną, latem i jesienią; nasiona i owoce drzew i innych roślin przez cały rok. Często widywana jest zawieszona do góry nogami, gdy próbuje się dostać do pożywienia. Na zimę robi zapasy żywności, które chowa w szparach w korze i pod ściółką leśną.
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN sikora górska klasyfikowana jest jako gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern). W 2017 roku organizacja Partners in Flight szacowała liczebność populacji lęgowej na 7,5 miliona osobników. Według szacunków North American Breeding Bird Survey, liczebność populacji pomiędzy 1966 a 2014 rokiem spadła o 53%, jednak BirdLife International ocenia trend liczebności populacji jako stabilny.
