Szlamiec krótkodzioby (Limnodromus griseus) – gatunek średniej wielkości ptaka wędrownego z rodziny bekasowatych (Scolopacidae). Gniazduje w północnej części Ameryki Północnej, zimuje na wybrzeżach Ameryki Północnej i Południowej. Nie jest zagrożony.
W okresie godowym ptaki brązowe z ciemnymi cętkami na grzbiecie, wierzch głowy ciemnobrązowy, spód jaśniejszy, również z cętkami. Na piersi wyraźnie zaznaczony rdzawy nalot, dziób samicy dłuższy niż samca. W zimie upierzenie szare z ciemnymi cętkami, dziób ciemny, nogi żółte.
Takson ten jest blisko spokrewniony ze szlamcem długodziobym (L. scolopaceus), który bywał czasami uznawany za jego podgatunek.
Zamieszkuje w zależności od podgatunku:
Bardzo rzadko zalatuje do Europy. Nie odnotowano żadnych potwierdzonych stwierdzeń na terenie Polski.
Bezkręgowce, zwłaszcza robaki morskie, mięczaki, skorupiaki i równonogi. Niewielką część diety stanowi materia roślinna, np. nasiona.
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje szlamca krótkodziobego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. W 2017 roku organizacja Partners in Flight szacowała liczebność światowej populacji lęgowej na około 150 tysięcy osobników; trend liczebności populacji w latach 1970–2015 uznała za spadkowy.