Sieweczka obrożna, lądowiec (Charadrius hiaticula) – gatunek średniej wielkości ptaka wędrownego z rodziny sieweczkowatych (Charadriidae).
Sieweczka obrożna występuje w zależności od podgatunku:
Piaszczyste, pokryte ubogą roślinnością odludne brzegi mórz i rzek na otwartych przybrzeżnych nizinach. W tundrze zasiedla okolice jezior i rzek o piaszczystych brzegach, poza tym niskie pastwiska oraz łąki. W czasie przelotów widywana nad wodami śródlądowymi, również nieporośniętymi roślinnością.
Głównie owady, a także inne drobne bezkręgowce. Dieta jest podobna do tej preferowanej przez sieweczkę rzeczną, ale sieweczka obrożna nie wypłasza swych ofiar dreptaniem.
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje sieweczkę obrożną za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność światowej populacji, według szacunków organizacji Wetlands International z 2015 roku, mieści się w przedziale 415 000 – 1 400 000 osobników. Ogólny trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy.
Na terenie Polski gatunek ten jest objęty ścisłą ochroną gatunkową, wymaga ochrony czynnej. W latach 80. XX wieku liczbę par lęgowych na terenie kraju szacowano na 350–400, zaś w latach 2013–2018 już tylko na 180–220. Na Czerwonej liście ptaków Polski sieweczka obrożna sklasyfikowana została jako gatunek zagrożony (EN).
