Drzemlik, sokół drzemlik, sokół królik (Falco columbarius) – gatunek średniej wielkości ptaka drapieżnego z rodziny sokołowatych (Falconidae).
Dz
DzienneMi
MięsożerneLą
LądoweNa
NadrzewneZw
Zwierzęta oswojoneZw
Zwierzęta drapieżneDrapieżnictwo – bywa definiowane jako sposób odżywiania się organizmów, polegający na wykorzystaniu jako pokarm ciała innego zwierzęcia i w ...
St
StadneJa
JajorodneJajorodność – najbardziej rozpowszechniona forma rozrodu płciowego zwierząt, polegająca na rozwoju zarodkowym w jaju wydalonym z organizmu matk...
Dr
Drapieżniki pogończeSe
Seryjna monogamiaSa
SamotneMi
MigrująceM
zacznij od...Najmniejszy sokół w Europie. Wielkości gołębia, mniejszy od pustułki – w porównaniu z nią ma krótszy ogon i bardziej spiczaste skrzydła. Posiada krępą sylwetkę o stosunkowo krótkich, choć szerokich u nasady, zaostrzonych skrzydłach i niedługim, równo ściętym ogonie. Wyraźny dymorfizm płciowy. Upierzenie samca na wierzchu niebieskawoszare, natomiast pod spodem pomarańczowe z delikatnym ciemniejszym kreskowaniem, również na piersi. Na końcu jego ogona znajduje się czarna przepaska. Samica znacznie większa od samca, wierzch ciała ma brązowy z lekkimi, poprzecznymi prążkami, na spodzie zaś jest brudnobiała z rzędami brązowych plam, pierś z ciemnymi długimi ciemnymi kreskami. Ciemno zakończony ogon. Młode ptaki często niemożliwe do rozpoznania w terenie, lecz od samicy różnią się rdzawymi pokrywami skrzydłowymi.
Sposobem lotu może przypominać drozdy. Jest szybki i zwinny jak kobuz, co pomaga w pościgu za latającymi ofiarami. Rozpoznanie tego gatunku nie sprawia jednak dużych problemów. Poza okresem lęgowym prowadzi samotniczy tryb życia.
Zamieszkuje Islandię, Irlandię, Szkocję, Skandynawię, Rosję oraz północną część Ameryki Północnej. Wyróżnia się na tym obszarze wiele podgatunków. Wędrowny (przeloty od marca do kwietnia i od września do listopada), zimuje w południowej Europie i północnej Afryce (populacje europejskie) oraz w środkowej i południowej części Ameryki Północnej i na północy Ameryki Południowej (populacje amerykańskie). Migracje na zimowiska przeważnie nie są dalekie.
Drzemliki zamieszkują strefę klimatu umiarkowanego chłodnego i subpolarnego na półkuli północnej. Głównym siedliskiem jest leśna tundra i tajga, wrzosowiska, lasostepy, torfowiska, pola poprzecinane rzekami i porośnięte kępami drzew. Przeważnie bytuje na słabo zarośniętych nizinach i płaskowyżach, halach, obrzeżach zbiorników wodnych, wydmach, nadmorskich mokradłach i w dolinach rzecznych. Zimą w pobliżu wybrzeży morskich.
Głównie drobne ptaki śpiewające (wróblowate) i siewkowce, rzadziej gryzonie oraz owady, które chwyta nisko nad ziemią w bardzo szybkim locie aż do skutku. Może też atakować z zaskoczenia z powietrza. Nierzadko widywano jak krył się w żywopłotach. Często poluje w parach lub niewielkich grupach. Są zdolne do naśladowania sposobu latania swych ofiar, by te się nie spłoszyły. Umożliwia im to większe zbliżenie do nich. Preferuje zwłaszcza skowronki i trznadle oraz mniejsze brodźce. W Polsce tępi też makolągwy. Małe ptaki są łapane po pościgu lub chwytane z ziemi.
Resztki 1448 ofiar drzemlika, zebranych w roku 1984 na wrzosowisku:
Gatunek monogamiczny.
Na półkach skalnych, w płytkim zagłębieniu pod osłoną roślinności, na urwistych skarpach lub bezpośrednio na ziemi, a na terenach porośniętych drzewami (preferuje lasy brzozowe i sosnowe) prawie zawsze zajmuje gniazdo wrony. Może też zajmować stare konstrukcje lęgowe innych krukowatych. Jeśli zajmuje płytki dołek, otacza go drobnymi gałązkami i materiałem roślinnym, nadając temu kształt kopca.
W maju składa 4–6 jaj, w jednodniowych odstępach. Równobiegunowe, owalne, bardzo podobne do jaj pustułki, o tle bladoróżowym z licznymi rdzawymi plamami.
Jaja wysiadują samiec i samica, choć częściej robi to samica. Zajmuje im to 28–32 dni. Po wykluciu oboje rodzice wychowują potomstwo. Młode opuszczają gniazdo po 25–32 dniach, choć przez kolejne 3 tygodnie pozostają pod opieką dorosłych ptaków.
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje drzemlika za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność światowej populacji szacuje się 500 000 – 2 000 000 dorosłych osobników. Trend liczebności populacji uznaje się za stabilny.
Na terenie Polski gatunek ten jest objęty ścisłą ochroną gatunkową.
